De helft van mijn vakantie zit er alweer op, het gaat echt zo snel.. Maar nog zeven weken te gaan. Haha ja het examenjaar heeft ook voordelen! En in de tussentijd geld verdienen voor volgend jaar.
Ik werk in een Bloemenwinkel. Dat is echt heel leuk, want ik hou van bloemen. Het is leuk om te zien dat er zoveel verschillende klanten komen. Sommige vertellen waarom ze bloemen kopen en sommige vertellen hun hele levensverhaal. Ik vind het interessant om te horen en krijg ik er inspiratie van. Laatst kwam er een man de winkel in met een apart verhaal (vind ik). Ik heb het toen opgeschreven en ik wil het vandaag graag delen.
(Het is letterlijk wat ik geschreven het dus het was niet echt gister)
Gister toen ik moest werken kwam er een man binnen, heel langzaam, leunend op krukken. Hij was klein en heel smal en hij had een vriendelijk gezicht. Zijn grijzen haren stonden rechtop en zwierden een beetje op en neer terwijl hij liep. De man droeg een grote vaal geworden rugzak op zijn rug en keek de winkel rond. Hij zocht een plantje. Uiteindelijk toen hij een kwartier had rondgekeken en liet blijken dat hij alles eigenlijk wel mooi vond, koos hij met een lichte twijfel in zijn ogen voor een soort roze vetplant waar een paar paarse bloemetjes uitstaken. De man wilde weten of er nog meer paarse bloemetjes aan zouden komen. Met een Hollands accent vroeg hij dit aan mijn collega, want het plantje zou dan nog veel mooier zijn vond hij. Mijn collega kon dit niet beloven, maar de man besloot het plantje toch te kopen, want het was wel heel mooi.
Hij wilde het wel graag in zijn rugzak meenemen want anders zou hij nog minder goed kunnen lopen.
Hij legde zijn tas al op de toonbank. Op de toonbank stond een langwerpig koraalrood vaasje met bloemen voor een andere klant. Dit vond hij ook wel erg leuk. Dat wilde hij ook, voor de volgende week. Dan had hij voor dan ook iets leuks in huis staan. Want hij mocht zich van zichzelf wel trakteren op iets leuks nu hij thuis zat omdat hij zijn voet had omgeslagen of door zijn voeten was gaan. Zoiets.
Maar hij wilde in ieder geval een vaasje met drie bloemen voor volgende week bestellen, want het vaasje kon hij ook nog vaker gebruiken. En misschien kocht hij er dan ook nog een roos bij, maar dat zag hij volgende week wel weer.
De man maakte zijn rugzak open om zijn portemonnee en pakte er een versleten knuffelkonijn uit. Flappie. Zo heette zijn konijntje. Hij vertelde dat hij het konijntje had gevonden in de buurt van Madurodam in Den Haag 20 jaar geleden. De knuffel lag op straat. Zwart, kapot en dun. De man heeft hem toen meegenomen, in de wasmachine gestopt en gerepareerd. 20 jaar zat Flappie al in de rugzak. En overal nam de man het konijntje mee naartoe. Elke vakantie. Hij verzorgde het zoals iemand een kind verzorgt, zo vertelde hij. Ik luisterde en glimlachte, terwijl ik nog bezig was met het schoonmaken van de bloemen emmers met chloor naast de kassa.
De man vertelde verder. Dat zoiets wel iets zegt over iemands karakter. Hij zei ook dat hij altijd dode dieren van de weg haalt en ze onder een struik legt als ze overreden zijn. Ook al ging dat nu niet meer zo makkelijk met zijn krukken. Maar toch deed hij. Een dier dat op de weg ligt lijkt honderden keren opnieuw dood te gaan als er weer een auto overheen rijdt. Het dier heeft rust nodig. Net als een mens dat begraven wordt, zei hij.
Volgende week zou hij terug komen voor het vaasje. De man liep langzaam de winkel uit.
Ik vind het mooi om verhalen van mensen te horen en gesprekken van compleet vreemden op te vangen. Ik hoop dat jullie het ook een leuk/apart verhaaltje vinden en dankjewel dat je de tijd hebt genomen om het te lezen <3
Liefs, Floor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten