Hoi,
In Noorwegen groeien veel wilde bosbessen langs de wegen. Vorig jaar was ik hier op vakantie en stopte we langs de weg om de mooie turquoise rivier te bekijken. Tussen de rivier en de weg stond het helemaal vol met bosbessenstruiken, dus ik begon me gelijk vol te eten totdat ik me opeens bedacht dat het best wel stonk. De struikje waren best laag dus.. Uhm ja.. Ik stond daar bosbessen te eten van plantjes waar dieren/mensen overheen hadden geplast... Ik word nog vaak herinnert aan dit moment door mijn ouders..
Hier dacht ik opeens aan toen ik dit artikel wilde gaan schrijven over mijn bosbes-pluk-avontuur van gisteren.
Eigenlijk was het niet zo'n avontuur. Michelle en ik gingen gewoon bosbessen plukken en ondertussen foto's maken. En af en toe aten we een paar bosbessen (oké de helft), maar dat deed iedereen daar:)
Nadat we twee kilo bij elkaar hadden geplukt, fietste we naar een roestig beekje onder aan een afgrond(je)/dal/ik weet niet hoe ik het moet verwoorden. Want daar hing volgens Michelle een band aan een touw aan een boom waarmee je over het water kon zwaaien. Maar helaas was de boom afgezaagd..
bovenaan de 'afgrond' was een soort inham waar je onder kan zitten, dus natuurlijk ging ik daar in het zand zitten met mijn netgewassen mooie lieve broek en mijn sandalen zaten vol zand en roestwater van het roestbeekje. Toen we weer naar het huis van Michelle fietste kwamen we langs een tuin vol Walibies (of Wallaby's, zo staat het op Wikipedia..). Ik wilde foto's maken van de wallaby's, maar toen kwam er opeens een kwetterende gans aanrennen met anderhalve vleugel:( Hij leek boos en probeerde met zijn hoofd tussen het draad te komen en rende achter de wallaby's en capibara's (soort grote eekhoorn/bever) aan. Dus toen zijn we maar gegaan en Orange is the new black gaan kijken.
Liefs, Floor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten